Το καλάθι αγορών σας είναι άδειο
ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ
Αχ, το νυφικό. Κάνει τους ανθρώπους να ονειρεύονται, τους κάνει να μιλάνε, μερικές φορές τους κάνει να ουρλιάζουν (ειδικά όταν βλέπεις την τιμή). Σε πολλές μουσουλμανικές κουλτούρες, το νυφικό είναι το επίκεντρο της προσοχής : πρέπει να λάμπει, πρέπει να στριφογυρίζει, πρέπει να κάνει τους ανθρώπους να λένε «ουάου». Αλλά όταν πρόκειται για το ταμείο... σιωπή ασυρμάτων. Ποιος πρέπει να πληρώσει; Ο γαμπρός; Η νύφη; Και οι δύο; Το κράτος; Spoiler: όχι το κράτος.
Και πάνω απ' όλα, στο Ισλάμ , έχει λυθεί αυτό το ζήτημα ή μήπως πλέουμε σε ταραγμένα νερά με παραδόσεις, έθιμα και θείες που έχουν πάντα κάτι να πουν; Θα σας εξηγήσουμε τα πάντα, χωρίς παρεκκλίσεις και με μερικά χαμόγελα στην πορεία.
Το Ισλάμ δεν παρέχει συγκεκριμένους θρησκευτικούς κανόνες σχετικά με το ποιος πρέπει να πληρώσει για το νυφικό . Ναι, διαβάσατε σωστά: τίποτα στο Κοράνι, τίποτα στο χαντίθ δεν λέει «ο γαμπρός θα πληρώσει για το νυφικό» ή «το φόρεμα πρέπει να κοστίζει ενάμιση πρόβατο». Στην πραγματικότητα, το Ισλάμ επιτρέπει μεγάλη ελευθερία στις υλικές πτυχές του γάμου, εφόσον πληρούνται οι βασικές θρησκευτικές προϋποθέσεις: αμοιβαία συναίνεση, προίκα (mahr), μάρτυρες και δημόσια ανακοίνωση του γάμου.
Το φόρεμα, επομένως, αποτελεί μια πολιτιστική προσθήκη . Αυτό που είναι σημαντικό από θρησκευτική άποψη είναι η στολή της νύφης να είναι σεμνή , χωρίς υπερβολική επίδειξη ή αμφίβολη διαφάνεια. Είτε είναι λευκό, χρυσό, κόκκινο ή ουράνιο τόξο, δεν είναι το κεντρικό θέμα στο Ισλάμ . Από την άλλη πλευρά, ποιος πληρώνει για αυτό... εκεί, μπαίνουμε σε παραδόσεις.
Σε πολλούς μουσουλμανικούς πολιτισμούς —είτε στο Μαγκρέμπ, την Αφρική, τη Μέση Ανατολή ή τη Νότια Ασία— βρίσκουμε βαθιά ριζωμένες πρακτικές . Συχνά, η οικογένεια της νύφης πληρώνει για το φόρεμα, ως τρόπο συμμετοχής στην εκδήλωση. Σε άλλες περιπτώσεις, ο γαμπρός είναι αυτός που προσφέρεται να το παρέχει. Δεν υπάρχει ενιαίο πρότυπο και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις οικογενειακές συνήθειες, τα οικονομικά μέσα και τον διάλογο (ή την έλλειψή του) μεταξύ των μελλοντικών συζύγων.
Υπάρχουν τόσες πολλές περιπτώσεις όσα και τα φορέματα, είτε πρόκειται για ένα νυφικό χωρίς τιράντες που κολακεύει τη σιλουέτα, ένα λαμπερό σχέδιο ή ένα πιο διακριτικό. Κάποιες προέρχονται από σχεδιαστές, άλλες από τοπικές μπουτίκ. Και όσον αφορά τη χρηματοδότηση, είναι εξίσου ποικίλες.
Σε πολλές μουσουλμανικές κουλτούρες, η οικογένεια της νύφης είναι αυτή που αναλαμβάνει την ευθύνη για το φόρεμα , απλώς επειδή έτσι γίνεται εδώ και γενιές. Ένας τρόπος να τιμήσουν την κόρη τους, να την προετοιμάσουν με υπερηφάνεια για τη μεγάλη μέρα και να μην ασκήσουν πίεση στον μελλοντικό σύζυγο. Συχνά επίσης, η μητέρα, οι θείες και οι αδερφές συνοδεύουν τη νύφη για να διαλέξουν το φόρεμα, καθιστώντας το ένα από μόνο του οικογενειακό γεγονός.
Πλεονέκτημα: η νύφη είναι ελεύθερη να επιλέξει τι θέλει (εκτός αν η μητέρα θέλει να επιβάλει το φόρεμά της στα 80s...). Μειονέκτημα: μπορεί να γίνει ένα σημαντικό έξοδο για την οικογένεια.
Όλο και περισσότερες γυναίκες επιλέγουν να πληρώνουν για τα φορέματά τους από την τσέπη τους , από υπερηφάνεια, ανεξαρτησία ή απλώς επειδή θέλουν να αποφύγουν οικογενειακούς καβγάδες . Κάποιες χρησιμοποιούν την προίκα τους (mahr) για αυτό, κάτι που είναι απολύτως επιτρεπτό, αφού η προίκα ανήκει εξ ολοκλήρου στη γυναίκα μόλις δοθεί.
Είναι επίσης ένας τρόπος για να πει η νύφη «Εγώ επιλέγω, εγώ διαχειρίζομαι και εγώ αναλαμβάνω την ευθύνη», κάτι που μπορεί να είναι πολύ ενδυναμωτικό.
Σε ορισμένες οικογένειες και ζευγάρια, ο γαμπρός αποφασίζει να πληρώσει για το χειμερινό νυφικό . Άλλοτε με δική του πρωτοβουλία, άλλοτε επειδή το επιβάλλει το έθιμο. Αυτή η χειρονομία θεωρείται ως δώρο, μια ιδιαίτερη προσοχή, ένας τρόπος να πει κανείς: «Θέλω να είσαι η πιο όμορφη, χωρίς κανένα όριο τιμής».
Αλλά να είστε προσεκτικοί, αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση θρησκευτική υποχρέωση . Δεν πρέπει να συγχέεται με την προίκα, η οποία είναι η μόνη οικονομική δέσμευση του γαμπρού που απαιτείται από το Ισλάμ.
Στα σύγχρονα ζευγάρια, μερικές φορές βλέπουμε μια δίκαιη ή διαπραγματευμένη κατανομή: κάθε άτομο συνεισφέρει ανάλογα με τις δυνατότητές του ή συμφωνεί σε έναν κοινό προϋπολογισμό. Αυτή είναι συχνά η επιλογή των ζευγαριών που επικοινωνούν πολύ, σχεδιάζουν μαζί και θέλουν έναν γάμο που να αντικατοπτρίζει την εικόνα τους, χωρίς κανένας από τους δύο να αισθάνεται εξαπατημένος.
Στο Ισλάμ, η προίκα είναι απαραίτητη προϋπόθεση του γάμου. Είναι ένα δώρο που ο γαμπρός δίνει στη σύζυγό του, ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς , και το οποίο γίνεται εξ ολοκλήρου ιδιοκτησία της .
Ναι, φυσικά. Αν η νύφη το επιθυμεί, μπορεί να χρησιμοποιήσει ολόκληρη ή μέρος της προίκας της για να αγοράσει το φόρεμά της . Αλλά μπορεί επίσης να κάνει κάτι άλλο με αυτό: να αγοράσει χρυσό, να επενδύσει, να κάνει ένα ταξίδι ή να κρατήσει τα χρήματα ασφαλή.
Το σημαντικό είναι ότι ο γαμπρός δεν μπορεί να υπαγορεύσει στη νύφη τι πρέπει να κάνει με την προίκα. Αν θέλει να αγοράσει ένα σατέν νυφικό για 1.000 € ή ένα για 80 €, είναι δικαίωμά της. Μάλιστα, ορισμένες γυναίκες χρησιμοποιούν ένα μέρος της προίκας για το φόρεμα και το άλλο μέρος για άλλα έξοδα του γάμου.
Μια συνηθισμένη παρανόηση: κάποιοι πιστεύουν ότι η προίκα χρησιμοποιείται για να καλύψει όλα τα έξοδα του γάμου της νύφης . Λάθος! Η προίκα είναι ένα προσωπικό δώρο, όχι ένας γαμήλιος προϋπολογισμός. Δεν αποτελεί παράλληλη χρηματοδότηση του γάμου. Είναι ένα δώρο με συμβολική και υλική αξία .
Το πλεονέκτημα του Ισλάμ είναι ότι όταν έχετε κάποια αμφιβολία, μπορείτε να συμβουλευτείτε τις πηγές και τις απόψεις των μελετητών για να δείτε τα πράγματα πιο καθαρά. Και σε αυτό το ζήτημα... είναι ομόφωνοι .
Δεν υπάρχει θρησκευτική υποχρέωση για τον γαμπρό να πληρώσει για το φόρεμα της μέλλουσας συζύγου του, είτε πρόκειται για κλασικό φόρεμα είτε για νυφικό μεγάλου μεγέθους . Κανένα εδάφιο του Κορανίου, κανένα χαντίθ του Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν), καμία αυστηρή νομική συμβουλή δεν το υποστηρίζει αυτό. Αυτό που είναι υποχρεωτικό είναι η προίκα. Το φόρεμα; Εξαρτάται από την περίπτωση ξεχωριστά.
Μερικά ζευγάρια επιλέγουν να πληρώνουν από γενναιοδωρία. Αυτό είναι εντάξει. Αλλά δεν μπορεί να είναι ένας υποχρεωτικός κανόνας.
Οι μελετητές τονίζουν ένα βασικό σημείο: την ευελιξία . Το Ισλάμ επιτρέπει στους ανθρώπους την ελευθερία να οργανώνονται όπως επιθυμούν, αρκεί αυτό να γίνεται με σεβασμό, διαφάνεια και χωρίς αδικία. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει μία μόνο σωστή απάντηση στην ερώτηση, αλλά τόσες απαντήσεις όσα και τα ζευγάρια.
Συνηθισμένο λάθος: Το άτομο που πληρώνει για το φόρεμα νομίζει ότι μπορεί να υπαγορεύσει το στυλ. Κακή ιδέα. Ακόμα κι αν το χρηματοδοτείτε εσείς, η νύφη έχει τον τελευταίο λόγο για το τι θα φορέσει, είτε πρόκειται για νυφικό με ανοιχτή πλάτη είτε για κάποιο άλλο στυλ. Είναι η μέρα της, η εικόνα της, η άνεσή της. Και ειλικρινά, θέλει κανείς να ακούσει «Έπρεπε να το φορέσεις αυτό» σε όλη τη διάρκεια του γεύματος;
Ορισμένες οικογένειες θέλουν τόσο πολύ η κόρη τους να δείχνει «λαμπερή» που δεν διστάζουν να χρεωθούν για το φόρεμα , ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να πάρουν στεγαστικό δάνειο ή να πουλήσουν το κομμωτήριο. Ας είμαστε σαφείς: το φόρεμα δεν κάνει τον γάμο. Δεν έχει νόημα να θυσιάζεται η οικονομική σταθερότητα για λίγες ώρες πασαρέλας.
Σε ορισμένες οικογένειες, οι θείες θέλουν να φοράμε ένα πολύ «πολυάσχολο» φόρεμα, επειδή «έτσι είναι τα πράγματα στο σπίτι μας». Αλλά αν δεν αρέσει στη νύφη, εκείνη έχει τον τελευταίο λόγο. Και πάλι, το χαλί με στρας δεν είναι πάντα πρακτικό για χορό.
Η Λίνα, 27 ετών, λέει: «Όλοι νόμιζαν ότι θα ξόδευα 1.000 ευρώ για το φόρεμα. Μάλιστα, το αγόρασα online για 70 ευρώ. Μου το έφτιαξε μια μοδίστρα για 30 ευρώ και έλαβα περισσότερα κομπλιμέντα από την ξαδέρφη μου που αγόρασε ένα για 1.500 ευρώ».
Η Σάρα, 30 ετών, ομολογεί: «Επέμενε να πληρώσει. Αλλά έθεσα έναν όρο: Εγώ θα διαλέξω. Το αποτέλεσμα: ένα απλό, κομψό φόρεμα και ένας χαρούμενος σύζυγος. Χωρίς άγχος, χωρίς συγκρούσεις, μόνο αγάπη». Ένα ερώτημα που συχνά προκύπτει σε αυτό το πλαίσιο αξίζει να τεθεί .
Στο Ισλάμ, δεν υπάρχει κανένας θρησκευτικός κανόνας που να υποχρεώνει κάποιον να πληρώσει για το νυφικό. Δεν είναι καθήκον του γαμπρού ούτε νομική ευθύνη της νύφης. Είναι μια προσωπική, οικογενειακή και πολιτισμική απόφαση .
Είτε λοιπόν είστε μέλος της ομαδικής παράδοσης (η οικογένεια πληρώνει), της ομαδικής ρομαντικής σχέσης (ο μέλλων γαμπρός πληρώνει), της σόλο ομάδας (θα τη διαχειρίζομαι εγώ) ή της μοντέρνας ομάδας (την μοιραζόμαστε), το συμπέρασμα είναι απλό: κάντε μια επιλογή με απόλυτη συμφωνία, χωρίς πίεση ή χρέη.
Και να θυμάστε: το πιο όμορφο πράγμα σε έναν γάμο δεν είναι το φόρεμα... είναι το χαμόγελο αυτού που το φοράει.