Een burgerlijk huwelijk is een beetje zoals die beroemde doos bonbons: je denkt te weten wat je krijgt... totdat je hem uitpakt. Natuurlijk, het begint goed, met de foto's, de trouwringen, de kleine toost op het stadhuis. Maar zodra de champagne op is, begint het dagelijkse leven, en dan ontdek je dat het officiële huwelijk ook nadelen heeft.
Want ja, trouwen voor de ogen van de burgemeester is een verbintenis. En niet zomaar een beetje. Als je dacht dat het slechts een aardige formaliteit was voor het buffet, denk dan nog eens goed na. Een burgerlijk huwelijk is een contract. En zoals elk contract zijn er de mooie clausules... en de kleine zinnetjes die we liever nooit gelezen hadden.
Dus, zonder om de hete brij heen te draaien, volgt hier een kort overzicht van de nadelen die dit beroemde burgerlijk huwelijk met zich mee kan brengen.
We denken vaak dat het huwelijk om liefde draait... totdat we de artikelen van het Burgerlijk Wetboek tegenkomen. Ja, juist die artikelen die niemand echt leest voordat hij tekent.
Als je hebt gekozen voor het stelsel van gemeenschap van goederen (standaard), gefeliciteerd: alles wat je verdient, koopt of spaart, is van jullie beiden. Zelfs de fiets die je met je bonus hebt betaald, zelfs als je partner niet kan fietsen. Er is geen 'dat is van mij' in het burgerlijk huwelijk. Zelfs de trouwjurk , die je zorgvuldig hebt uitgekozen, behoort nu tot het gemeenschappelijk vermogen. Tenzij je de tijd hebt genomen om naar de notaris te gaan voor een specifiek huwelijkscontract (en laten we eerlijk zijn, wie doet dat nou echt?).
Een aankoop van onroerend goed? Een leningsovereenkomst? Een eigendomsoverdracht? Nou, daar zijn twee mensen voor nodig om ja te zeggen. Een huwelijk vereist financiële solidariteit, wat in sommige gevallen al snel een valkuil kan worden. Je partner kan een schuld opbouwen die op jou terugkomt, zelfs als je je daar niet van bewust was. Mooi toch?
Dacht je dat je alleen maar van je wederhelft hoefde te houden en te koesteren? Het Burgerlijk Wetboek is het daar niet helemaal mee eens.
De ene dag is alles goed, en de volgende dag ben je je leven lang boos. Behalve dat je wettelijk gezien nog steeds een zorgplicht hebt. Kortom: als je partner niet meer in zijn of haar behoeften kan voorzien, moet jij betalen. Zelfs als hij of zij er met de kat en de tv vandoor is gegaan. Dat is de wet.
Hoewel veel mensen er met een knipoog of een schouderophalen over praten, is trouw een vast onderdeel van de verplichtingen van het burgerlijk huwelijk. En in geval van bewezen overspel kan dit gevolgen hebben voor een eventuele echtscheiding, net als de keuze voor een kanten trouwjurk : het is een bindende beslissing die de rest van het verhaal kan beïnvloeden. Kortom, het is niet alleen een kwestie van moraliteit, het is een kwestie van rechten.
Een burgerlijk huwelijk aangaan is eenvoudig. Een kort bezoekje aan het gemeentehuis, een weloverwogen "ja" en het is geregeld. Het huwelijk laten liggen is echter een beetje als een IKEA-meubel demonteren zonder handleiding of schroevendraaier.
Behalve in bijzondere gevallen (echtscheiding met wederzijdse instemming) kan het maanden, zelfs jaren duren voordat er een definitief vonnis is. En ondertussen lopen de spanningen op, stapelen de kosten zich op en sluipt er stress in elke familiebijeenkomst.
Advocaat, notaris, boedelverdeling, alimentatie, schadevergoedingen... Echtscheiding kost geld. En soms veel. Sommige mensen raken geruïneerd of worden gedwongen hun huis te verkopen om "hun vrijheid te kopen".
Een burgerlijk huwelijk is een beetje te vergelijken met een fusie in een bedrijf: je houdt je naam (of niet), maar er moeten nu veel dingen samen worden gedaan.
Wil je naar het buitenland verhuizen? In een opwelling van baan veranderen? Investeren in een riskant project? Of zelfs een trouwjurk met lange mouwen kiezen die niet aan je verwachtingen voldoet? Het wordt allemaal ingewikkelder. Nu zijn jullie beiden verantwoordelijk voor de gevolgen van jullie beslissingen. En zelfs de simpelste beslissingen kunnen tot discussies (of ruzies) leiden.
We realiseren het ons niet altijd, maar bepaalde rechtshandelingen moeten samen worden verricht. Een voorbeeld? Het beheer van de gezinswoning. Zelfs als die op jouw naam staat, mag je die niet verkopen zonder toestemming van je partner. Zeg maar dag tegen alleen beslissen.
Geen vrolijk onderwerp, dat geven we toe, maar wel een noodzakelijk onderwerp. Het burgerlijk huwelijk heeft directe gevolgen voor de erfenis.
Natuurlijk erft de partner, maar vaak samen met de kinderen. En als het kinderen uit een eerdere relatie zijn, houd je dan vast, want het kan snel een puinhoop worden. Een burgerlijk huwelijk garandeert geen eenvoud bij overlijden. Integendeel, het kan de zaken zelfs compliceren als de familiebanden wat "modern" zijn.
Het burgerlijk huwelijk wordt vaak aangeprezen als dé oplossing om erfbelasting te ontwijken. En dat is waar, er zijn voordelen. Maar als je partner tot over zijn oren in de schulden zit, of als het samengestelde gezin uit elkaar raakt, kan het al snel een fiscale hoofdpijn worden.
Het burgerlijk huwelijk is de norm... maar niet voor iedereen. Sommige mensen voelen zich gevangen in dit te traditionele, te gestandaardiseerde kader.
Wil je niet trouwen? Verwacht vragen als: "Maar waarom? Houden jullie dan niet van elkaar?" Een burgerlijk huwelijk wordt door velen nog steeds gezien als de noodzakelijke stap om "serieus", "stabiel" en "respectabel" te zijn – een beetje zoals het dragen van een strapless trouwjurk om echt normaal te zijn. Wat op zich al overweldigend kan zijn.
Tegenwoordig leven stellen samen zonder dat ze per se officieel willen samenwonen. Ze reizen, krijgen kinderen en delen hun krediet zonder tussenkomst van het gemeentehuis. Toch blijft het burgerlijk huwelijk het dominante wettelijke kader, wat het leven soms ingewikkelder maakt voor wie iets anders wil.
We zouden kunnen zeggen: "Oké, laten we dan niet trouwen." Makkelijk gezegd, maar minder makkelijk gedaan.
Het PACS wordt vaak gezien als het coole, zorgeloze alternatief. Maar wees voorzichtig: het geeft niet dezelfde rechten als het huwelijk, met name wat betreft erfenissen, belastingen of ouderschap. En het biedt de partner minder bescherming.
Samenwonen zonder iets te tekenen? Het kan natuurlijk. Maar in geval van scheiding, een ongeluk, overlijden... veel succes met het regelen van wat dan ook. Je wordt praktisch gezien als twee huisgenoten. Niet erg romantisch.
Ja, we hebben het niet alleen over papieren, belastingen en schulden. Het huwelijk heeft ook invloed op kinderen.
Wanneer er binnen een huwelijk een kind wordt geboren, wordt de echtgenoot automatisch als vader beschouwd. Dit lijkt misschien handig, maar in sommige gevallen maakt het de zaken ingewikkelder, vooral als de biologische realiteit niet overeenkomt.
De rechter zal vaak rekening houden met de burgerlijke staat bij het beslissen over voogdij, alimentatie of ouderlijk gezag. En dit kan in het nadeel werken van de persoon die minder actief is geweest in het leven van het kind... zelfs als hij of zij daar goede redenen voor had. Bron van informatie.
We willen je niet teleurstellen (of je witte jurk verpesten), maar het is belangrijk om een burgerlijk huwelijk met open ogen aan te gaan. Want achter de Instagram-foto's en emotionele toespraken schuilt een echt juridisch kader, soms lastig en vaak beperkend.
Dit betekent niet dat je niet moet trouwen. Maar het betekent wel dat je er goed over na moet denken, de voor- en nadelen moet afwegen, een openhartig gesprek met je partner moet voeren en het vooral niet moet doen "omdat het traditioneel is".
Een burgerlijk huwelijk is geen triviale handeling. Het is een diepgaande verbintenis, die grote gevolgen kan hebben voor je leven, je bezittingen, je vrijheden en zelfs je gezin.
Dus, voordat je "ja" zegt, zorg ervoor dat je begrijpt waar je "ja" tegen zegt. En als je twijfels hebt... praat erover. Met je partner. Of met een advocaat. Of met je neef die al drie keer gescheiden is en die je met humor en eerlijkheid kan bijpraten.