Uw winkelwagen is leeg
GRATIS VERZENDING WERELDWIJD
Nou ja, heel eenvoudig. Je kunt heel goed "ja" zeggen op het gemeentehuis, rijst in het haar van neef Marc gooien en op huwelijksreis gaan zonder ook maar één contract bij een notaris te hebben getekend. Maar (want er is altijd een "maar"), dat betekent niet dat je geen vangnet hebt. Sterker nog, als je niets tekent, trekt de wet automatisch een notarisuniform aan en krijg je automatisch een contract: het wettelijk regime , ook wel het gemeenschapsstelsel genoemd.
Geen paniek, we gaan het allemaal demystificeren. En we beloven het, zonder het jargon van het Burgerlijk Wetboek van 1830 te gebruiken.
Als je trouwt, zelfs met een prachtige trouwjurk , zonder een omweg naar de notaris, ben je net als die mensen die gaan wandelen zonder het weerbericht te lezen. Het kan goed gaan, maar het is beter om te weten waar je naartoe gaat.
In Frankrijk valt een huwelijk zonder contract automatisch onder het stelsel van gemeenschap van goederen, gereduceerd tot aanwinsten . Ja, dat klinkt serieus. Maar wat betekent dat eigenlijk? Dat alles wat je na het huwelijk koopt, van jou is. Zelfs als het de heer is die de sportwagen betaalt of mevrouw die investeert in een kleine studio in Lille: het is van jou , tenzij je aantoont dat het een erfenis was of een bezit dat vóór de verbintenis is verworven.
Ja, je kunt dus trouwen zonder een contract te tekenen. Maar het is niet helemaal zonder gevolgen.
We delen de goederen die we tijdens ons huwelijk hebben gekocht, het inkomen, het spaargeld dat we samen hebben opgebouwd. Maar ook... de schulden. En ja, huishoudschulden (we hebben het hier niet alleen over stofzuigers) zijn bindend voor beide partijen. Een wasmachine, een gezinsauto, een lening voor een woningverbetering: het is fiftyfifty, zelfs als een van de twee de rekeningen niet betaalt.
Vermogen dat vóór het huwelijk is verworven, erfenissen, schenkingen – deze blijven persoonlijk. Tenzij u er natuurlijk gezamenlijk eigendom van maakt (bijvoorbeeld door de naam van uw wederhelft op de koopakte van een geërfd appartement te zetten). Dan is het alsof u uw warme chocolademelk in de kom van uw wederhelft giet: het is een fusie... en onomkeerbaar.
Ah, de spanning. Als je scheidt zonder voorafgaand contract, betekent gemeenschap van goederen dat je alle bezittingen die na het huwelijk zijn gekocht, verdeelt. En dan hebben we het niet over wie de kat mag houden. We hebben het over geld, onroerend goed, investeringen. Dit is serieuze zaak.
Als u aparte bezittingen heeft, worden die niet beïnvloed. Maar al het overige, inclusief de gemeenschappelijke rekening waar u uw salaris op betaalde, moet wel gelijk verdeeld worden.
Waarom tekenen sommige mensen dan een huwelijkscontract? Omdat ze zelf hun huwelijksregeling willen kiezen. Het contract is een beetje als een à-la-cartemenu: je kunt kiezen voor scheiding van goederen, algehele gemeenschap van goederen of zelfs zelfgemaakte regelingen. Het is een beetje zoals de keuze voor een bohemian trouwjurk in plaats van een klassieke: het is een kwestie van stijl, persoonlijkheid en vooral beslissingsvrijheid.
Maar als je niets tekent, is het niet illegaal, niet vreemd, zelfs niet ongebruikelijk. Sterker nog, de meeste getrouwde stellen hebben geen huwelijkscontract . Ze volgen gewoon het wettelijke regime zonder zich zorgen te maken.
We denken vaak dat een huwelijkscontract alleen voor de rijken is, erfgenamen, mensen die trouwen met drie villa's en een eigen bedrijf. Maar dat is helemaal niet zo. Het contract kan ook een ambachtsman, iemand met schulden of gewoon een stel dat de zaken vanaf het begin op orde wil hebben, beschermen.
Maar goed, als je tot het type behoort dat "we zien wel" dan heeft de wet daarin voorzien.
Goed nieuws: ja. Als je zonder contract "ja" hebt gezegd tegen het gemeentehuis, staat niets je in de weg om een paar jaar later naar een notaris te gaan en te zeggen: "Nou, eindelijk willen we onze regeling wijzigen." Dat is absoluut mogelijk. Je hebt alleen de instemming van beide partijen nodig, en soms ook de mening van een rechter als er kinderen bij betrokken zijn.
Laten we onszelf niet voor de gek houden: een contract niet tekenen is prettig. Maar er zijn momenten waarop het averechts kan werken. Zoals:
Als een van jullie beiden persoonlijke schulden heeft, zelfs als diegene geen familie is van het echtpaar, kan dit gevolgen hebben voor het gemeenschappelijk vermogen.
Als u een bedrijf start, kan een faillissement gevolgen hebben voor het gemeenschappelijk vermogen (en dus ook voor dat van uw partner).
Als je erft en alles op een gemeenschappelijke rekening zet, kan wat van jou was, gemeenschappelijk bezit worden. Oeps.
Veel echtparen kopen samen hun hoofdwoning. Het is een beetje alsof je samen een prinsessenbruidsjurk uitkiest en droomt van de grote dag. En zonder contract wordt deze aankoop onderdeel van de gemeenschap. Als de een 70% inlegt en de ander 30%, dan maakt de wet zich er niet druk om. Het is fiftyfifty. Liefde is mooi, toch?
Maar als het tot een scheiding komt, zal degene die het meeste geld heeft geïnvesteerd, waarschijnlijk op zijn tanden knarsen.
Ah, het geval van expats. Als je in Frankrijk trouwt, is het wettelijk regime van toepassing. Maar als je in het buitenland woont of op de ambassade trouwt, is soms het recht van het gastland van toepassing. En dan kan het al snel een administratieve rompslomp worden. Dus een advies: als je ergens anders woont, zoek het dan snel uit. Meer informatie vind je hier .
Het is gereguleerd, gepland en uitgestippeld. Je gaat niet op avontuur zonder kaart. Maar wat je in het begin bij de notaris niet doet, doet de wet voor je. Met haar eigen regels.
Geen contract? Geen directe zorgen. Maar het is goed om te weten wat er allemaal bij komt kijken om onaangename verrassingen te voorkomen als het leven even wat minder rooskleurig wordt.
Voor romantici die niet graag over geld praten.
Voor degenen die haast hebben en over twee weken een bruiloft willen plannen.
Voor degenen die (nog) niet veel geld hebben.
Voor degenen die vertrouwen hebben in het Franse recht.
Maar ook:
Voor degenen die zich er niet van bewust zijn dat een contract toekomstige conflicten kan voorkomen.
Voor degenen die denken dat liefde genoeg is om alles op te lossen (schattig, maar nee).
Hier zijn enkele vragen die u zichzelf kunt stellen voordat u de notaris overslaat:
Heeft iemand van ons schulden?
Ben je een ondernemer?
Verwachten wij te erven?
Kopen wij samen onroerend goed?
Hebben wij een ongelijke inkomensverdeling?
Als u op één of meer vragen “ja” hebt geantwoord, is een snelle omweg naar de notaris geen overbodige luxe.
Liefde (of eigenlijk het gebrek daaraan).
De taart delen op de bruiloft.
Ruzie over wie de afwas doet.
Een contract maakt een relatie niet sterker, maar het kan wel voorkomen dat de scheiding pijnlijker wordt.
Dus daar heb je het, je kunt absoluut trouwen zonder een contract te tekenen. Je hoeft niet naar de gevangenis en de burgemeester vraagt niet om een notariële stempel. Maar deze keuze heeft concrete gevolgen voor je financiële situatie. Het is een beetje zoals het negeren van de kleine lettertjes bij een abonnement: alles is prima... tot de dag dat het pijn doet.
En zoals met alles wat met een relatie te maken heeft, is het het beste om erover te praten voordat het uit de hand loopt. Het is niet erg romantisch, maar eerlijk gezegd is het gezonder dan ruzie maken voor de rechter.