Als we het over trouwen hebben, denken we vaak aan een prachtige witte jurk, een taart met drie lagen en een oom die iets te veel danst op Claude François. Maar afgezien van de clichés en Instagram-foto's, zijn er in Frankrijk eigenlijk drie hoofdtypen huwelijken die je kunt aangaan. Drie officiële manieren om "ja" te zeggen (of voor het leven te tekenen, afhankelijk van je enthousiasme).

Dus, burgerlijk, religieus of traditioneel? Spoiler: het gaat niet alleen om de jurk of de zegen. Elk type bruiloft heeft zijn eigen regels, implicaties en kleine geheimpjes die we samen zullen ontdekken, altijd met humor, zonder onszelf al te serieus te nemen.

1. Burgerlijk huwelijk: het enige echt verplichte huwelijk (in Frankrijk)

Voordat je denkt aan een ceremonie in de buitenlucht onder een bloemenboog, in je trouwjurk , met een ambtenaar die je liefdesverhaal vertelt, moet je eerst naar het gemeentehuis. Ja, zelfs als het niet glamoureus is. Een burgerlijk huwelijk is een huwelijk dat door de staat wordt erkend en rechten (en plichten) geeft aan de echtgenoten.

Wat is precies een burgerlijk huwelijk?

Een burgerlijk huwelijk is een verbintenis die wordt aangegaan voor een ambtenaar van de burgerlijke stand , meestal de burgemeester of een van zijn plaatsvervangers. Dit is waar alles wettelijk begint. Zonder deze verplichte stap heeft het huwelijk geen juridische waarde . Dus zelfs als je trouwt op een strand op Bali met bloemen in je haar, als het niet wordt bekrachtigd door het gemeentehuis in Frankrijk, maakt de wet zich er niet druk om.

Waarom is dit zo belangrijk?

Want het is dit huwelijk dat je alle rechten geeft die je mag verwachten: erfenis, fiscaal voordeel (of niet), sociale bescherming, overlevingspensioen, ouderlijk gezag... Kortom, alles wat met papierwerk en administratief leven als koppel te maken heeft, verloopt via dit huwelijk.

En goed nieuws: je kunt ook zonder grote ceremonie voor de wet trouwen . Sommige stellen kiezen zelfs voor een spoedhuwelijk, een soort 'teken het en ga naar het restaurant'-aanpak.

Wie kan er burgerlijk trouwen?

Hier zijn geen verrassingen, de regels zijn duidelijk:

• Je moet meerderjarig zijn

• Vrijwillige toestemming

• Nog niet getrouwd (ja, bigamie = nee)

• Niet al te nauw verwant (sorry Game of Thrones-fans)

Oh, en natuurlijk moet je een klein dossier met bewijsstukken aanleveren. Ja, meer papierwerk, maar dat hoort bij de Franse charme.

De leuke kleine bonus

Het burgerlijk huwelijk is seculier , dus er zijn hier geen religieuze toespraken . Maar je kunt de ceremonie wel een beetje personaliseren: kies getuigen, schrijf een briefje, speel een leuk liedje... Zolang het binnen de kaders blijft, is het mogelijk.

2. Religieus huwelijk: voor degenen die een zegen van boven willen

Zodra je je handtekening hebt gezet in het gemeentehuis, kun je overgaan naar de meer spirituele, emotionele of familiale fase: de religieuze bruiloft. Het is niet verplicht, maar voor velen is het het echte hoogtepunt, vaak versterkt door een bohemian trouwjurk die alle zoetheid en vrijheid van deze verbintenis weerspiegelt.

Wat is een kerkelijk huwelijk?

Het is een ceremonie die plaatsvindt in een gebedshuis , volgens de tradities en rituelen van een bepaalde religie. Of het nu een mis in een kerk, een ceremonie in een synagoge, moskee of tempel is, het doel is om de verbintenis een heilige dimensie te geven .

En dit is belangrijk: geen enkele religie kan je trouwen zonder het stadhuis te hebben doorlopen . De Franse wet is hier duidelijk over: eerst het stadhuis, dan de zegen.

De verschillende soorten volgens religies

Onder katholieken

Het is vaak een grootse ceremonie, met een witte jurk, een orgel en gezegende trouwringen. Het paar volgt een huwelijksvoorbereidingsprogramma met een priester om te praten over toewijding, kinderen, geloof... en het leven samen.

Onder moslims

Dit is de Nikah , een huwelijkscontract opgesteld volgens de islamitische wet. Het kan in de moskee of elders worden voltrokken, in aanwezigheid van een imam en getuigen. De bruidsschat (mahr) wordt vermeld en het contract kan zeer persoonlijk worden gemaakt.

Onder de Joden

Het is een ceremonie onder de choepa , een soort baldakijn dat het huis van het echtpaar symboliseert. Er zijn veel rituelen, zoals het voorlezen van de ketoeba (huwelijkscontract), het breken van het glas en natuurlijk zang en dans.

Onder de protestanten

De ceremonie is soberder en vaak gericht op woorden en uitwisseling. Hij kan heel persoonlijk zijn, met lezingen, toespraken, muziek... Het idee is om liefde en geloof centraal te stellen.

Waarom kiezen voor een kerkelijk huwelijk?

Want voor velen is het huwelijk meer dan alleen een juridisch contract . Het is ook een verbintenis voor God, een heilige belofte. En laten we eerlijk zijn: religieuze ceremonies kunnen heel ontroerend zijn, zelfs spectaculair.

3. Traditioneel huwelijk: een verbintenis geworteld in lokale tradities

Hoewel het grote publiek er weinig van weet, is het traditionele huwelijk in veel gebieden en gemeenschappen een realiteit. Het is een huwelijk gebaseerd op culturele tradities, vaak mondeling, die van generatie op generatie worden doorgegeven, waarbij de kleding, of deze nu traditioneel is of geïnspireerd op een prinsessenbruidsjurk , een belangrijke symbolische rol speelt.

Maar wat is het eigenlijk?

Het huwelijk volgens gewoonterecht is gebaseerd op rituelen die specifiek zijn voor een bepaalde cultuur of etnische groep , vaak in aanvulling op het burgerlijk huwelijk. Het heeft niet altijd juridische waarde in Europees Frankrijk, maar in bepaalde overzeese departementen en gebiedsdelen (zoals Nieuw-Caledonië of Wallis en Futuna) wordt het volledig erkend .

Enkele voorbeelden om het beter te begrijpen

In Afrika

In veel Afrikaanse culturen is een traditioneel huwelijk een cruciale stap. Het kan het volgende omvatten:

• De overdracht van de bruidsschat aan de familie van de bruid

• Symbolische rituelen (zoals de vereniging van families)

• Feesten die soms meerdere dagen duren, met dans, muziek en traditionele kledij

In de Franse overzeese departementen en gebieden

In sommige Franse overzeese gebieden worden lokale gebruiken hoog in het vaandel gedragen. In Wallis en Futuna bijvoorbeeld omvat het traditionele huwelijk de uitwisseling van matten, rituele toespraken en de nauwe betrokkenheid van dorpshoofden.

Wat is de juridische waarde ervan?

Op het Franse vasteland heeft een huwelijk volgens gewoonterecht geen rechtskracht, tenzij het gepaard gaat met een burgerlijk huwelijk. In sommige regio's kan het echter wel lokale rechtsgevolgen hebben. Maar als u wilt dat uw huwelijk in heel Frankrijk erkend wordt, moet u hoe dan ook naar het gemeentehuis .

Waarom kiezen voor deze huwelijksvorm?

Om iemands afkomst te eren, de uitgebreide familie erbij te betrekken en voorouderlijke tradities te respecteren. Het is ook een manier om te laten zien dat het huwelijk niet alleen om twee mensen gaat, maar om twee families, of zelfs twee gemeenschappen, zoals we hier zien .

Een snelle vergelijking van de drie soorten huwelijken